ای خدا ، چی می شد...چی می شد اگه من به اردوی تیم ملی فوتبال دعوت میشدم
بعد هیچکدوم از مطبوعات ، هیچ نویسنده و خبرنگاری...منو به پشمش هم حساب نمیکرد
همه ازم انتقاد میکردن
نیمکت نشین بودم
بعد تو بازی جام جهانی
سره بازی آخر که کاره تیم هم به اگر و اما کشیده ، حتما هم باید با اختلاف یه گل ببریم تا بریم دوره بعدی(که میشه یک شونزدهم)
بازی هم یک هیچ به نفع تیم حریف یعنی برزیله
بعد دقیقه 85 مربی با یه تعویض اجباری که دیگه فروارد هم نداره منو بفرسته تو زمین جا بازیکن مصدوم
آی بزنه و ما دوتا گل بزنیم
همه ی مردم عکس من تو دستشون باشه
بعد اینا همه به کنار
گل دوم رو که زدم پیرنمو در بیارم زیرش نوشته باشم
Adel , I Love You For Ever
بعد ادل تو تلوزیون از من تشکر کنه
بعد من با مدیر برنامه هاش هماهنگ کنم ببینمش
بعد عاشق هم شیم
یه آهنگ واسه ی من بخونه اون ی تیکه که من گل زدم رو بزاره تو کلیپش
بعد منم خواننده کنه
محبوب شم،فوتبالو هم بزارم کنار
جایزه گرامی رو هم با هم بگیریم
بعد چن وقت هم
یه کارگردان هالیوودی از داستان زندگی من خوشش بیاد
برم هالیوود
اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد رو بگیرم
بعدش هم برگردم ایران
بیام خونمون
این وقایع رو فقط تو چند خط از تو اتاقم
پست کنم تو وبلاگم
بعد همه شماها بیاین بگین این عجب کس خُلیه.